uly

1) Kiçi däl, göwrümi, gabarasy ullakan, gaba.

∙ Bu zatlaryň şkafyň uly gözüne salaýsa, ulus-il rahat.

2) Özüňden ýaşy ýokary bolan.

3) Has aýratyn ähmiýeti bar bolan, has aýratyn ähmiýete eýe bolan.

∙ Işiň ulusy öňde. («Sowet Türkmenistany» gazeti)

∙ Bir kiçijik oglan şeýle uly iş bitiripdi -- diýip, il içine dabara düşüp, uly ile ýaýrady. (A. Gowşudow, Mähri-Wepa)

4) Göçme manyda Ýolbaşçy, serdar.

∙ Uludan uly bar diýipdirler. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

5) Batly, güýçli.

∙ Birdenkä güýçlenip, uly ýel boldy. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

∙ Onuň ýüreginde uly joşgunlar möwç urýar. («Sowet Türkmenistanynyň Aýallary» žurnaly)

∙ Ol öýden çykýardy uly zenzele. («Tokmak» žurnaly)

Ýazuw düzgüni: Soňuna çekimsiz ses bilen başlanýan goşulma ýa-da söz goşulyp, ikinji bogundaky dar y çekimlisi gysga aýdylsa, onda ol dodaklandyrylyp (u) ýazylýar.

Meselem uly - uluda, ulular, ulusy.

◊ ula gitmek (goýbermek) — Ýaryşda iň uly baýraga atyňy goşmak.

∙ Ýygymçylar edil atlaryny ula goýberen ýaly, tabelçä garaşyp durdular. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

◊ ula turmak — Göreşde atly pälwanlar bilen göreşmek, ilki dördüň biri bolmak.

◊ uludan dem almak — seret dem

∙ Uludan dem alýar, kellesin ýaýkap. (A. Kekilow, Saýlanan eserler)